Kom að því
.. að ég myndi gera upp hug minn hvenær ég ætla að koma heim. Hef ákveðið að ég kem ekki aftur heim! lol Nei, eiginlega ekki. Er alveg að kaupa hugmyndina um að koma heim sko og er að fara að breyta miðanum mínum á eftir. Ég ætla s.s. að koma heim 9. des. Hún Ösp frænka ætlar að koma út til að ná í mig til London og við ætlum að eyða nokkrum dögum þar saman. Verður örugglega geggjað. Fórum einmitt í svona London-fyrir-jólin ferð í fyrra og það var mjög gaman. Verður örugglega ekki verra núna þegar við vitum nokkurn vegin hvað við þurfum að gera aftur, og svo náttulega að finna fullt af spennandi nýjum hlutum.
Ég og Bryndís erum að fara í spa á eftir. Það er s.s. spa hérna á einu (eina?) hótelinu í Kongsberg og þangað ætlum við. Hún ætlar í svona aromatherepy og ég ætla í eitthvað ayurvedanudd sem á að losa um allar orkubrautir í líkamanum og læti. Vona bara að ég komi betri út úr þessu en ég fór inn. Við vorum einmitt að tala um hvað okkur fyndist svolítið ógnvekjandi að fara í eitthvað svona sem á að breyta eða bæta einhverar orkustöðvar eða brautir, ég meina hvað ég er ógeðslega stífluð og kem svo út og kemst að því að allt lífið hefur verið keyrt hingað til á 70% í stað 100%? lol Ekki að ég haldi að það verði niðurstaðan. En það er svona ýmislegt sem maður veltir fyrir sér. Eða ætti ég að segja veltir sér upp úr?!
Þessi tími hérna í Kongsberg hefur verið mjög góður. Rólegur með svona intense sálgreiningu inn á mili. Það er ótrúlegt að segja það eftir 26 ár og 11 mánuði að ég held að ég hafi ekki þekkt systur mína. Það er að segja ég held að við höfum kannski þekkst þegar við vorum litlar, en í svo mörg ár höfum við ekki átt í skap saman þannig að flest okkar samskipti hafa verið svona yfirborðs að mestu. Ekki að það hafi eitthvað verið slæmt. En allt í einu núna virðumst við báðar vera á stað í lífinu þar sem við finnum einhvern samhljóm hver með annarri. Við erum nefnilega ótrúlega ólíkar systur og höfum alltaf verið. En ég held að ákvörðun mín um að koma hingað núna hafi ekki verið byggð á neinni dillu. Ég átti að koma hingað núna, því núna erum við báðar tilbúnar til að heyra hvað hin hefur að segja, sem við vægast sagt höfum ekki hingað til. Það er gott að eiga systur, og hefur alltaf verið, en það er enn betra að eiga systur sem maður þekkir.
Það er nefnilega svo satt sem sagt er að maður velur sér vini en ekki fjölskyldu, og ég held að við Bryndís höfum báðar hingað til verið sammála um að ef við værum ekki systur þá hefðum við aldrei orðið vinkonur, við erum bara alltof ólíkar og við erum alltof líkar. Það er erfitt að umgangast fólk sem hefur að bera sömu ókosti og maður sjálfur.
Ég og Bryndís erum að fara í spa á eftir. Það er s.s. spa hérna á einu (eina?) hótelinu í Kongsberg og þangað ætlum við. Hún ætlar í svona aromatherepy og ég ætla í eitthvað ayurvedanudd sem á að losa um allar orkubrautir í líkamanum og læti. Vona bara að ég komi betri út úr þessu en ég fór inn. Við vorum einmitt að tala um hvað okkur fyndist svolítið ógnvekjandi að fara í eitthvað svona sem á að breyta eða bæta einhverar orkustöðvar eða brautir, ég meina hvað ég er ógeðslega stífluð og kem svo út og kemst að því að allt lífið hefur verið keyrt hingað til á 70% í stað 100%? lol Ekki að ég haldi að það verði niðurstaðan. En það er svona ýmislegt sem maður veltir fyrir sér. Eða ætti ég að segja veltir sér upp úr?!
Þessi tími hérna í Kongsberg hefur verið mjög góður. Rólegur með svona intense sálgreiningu inn á mili. Það er ótrúlegt að segja það eftir 26 ár og 11 mánuði að ég held að ég hafi ekki þekkt systur mína. Það er að segja ég held að við höfum kannski þekkst þegar við vorum litlar, en í svo mörg ár höfum við ekki átt í skap saman þannig að flest okkar samskipti hafa verið svona yfirborðs að mestu. Ekki að það hafi eitthvað verið slæmt. En allt í einu núna virðumst við báðar vera á stað í lífinu þar sem við finnum einhvern samhljóm hver með annarri. Við erum nefnilega ótrúlega ólíkar systur og höfum alltaf verið. En ég held að ákvörðun mín um að koma hingað núna hafi ekki verið byggð á neinni dillu. Ég átti að koma hingað núna, því núna erum við báðar tilbúnar til að heyra hvað hin hefur að segja, sem við vægast sagt höfum ekki hingað til. Það er gott að eiga systur, og hefur alltaf verið, en það er enn betra að eiga systur sem maður þekkir.
Það er nefnilega svo satt sem sagt er að maður velur sér vini en ekki fjölskyldu, og ég held að við Bryndís höfum báðar hingað til verið sammála um að ef við værum ekki systur þá hefðum við aldrei orðið vinkonur, við erum bara alltof ólíkar og við erum alltof líkar. Það er erfitt að umgangast fólk sem hefur að bera sömu ókosti og maður sjálfur.
